بسم الله الرّحمن الرّحیم
گناه زنا با زن شوهردار، گناه حق الله است( به خاطر نهی خدا) یا حق الناس چون مردی با دادن مهر او را برای خود گرفته، آیا با توبه نزد خدا این گناه بخشیده می شود؟
در هر گناهی، حق الله وجود دارد؛ ولی برخی از معاصی، حق الناس نیز می باشد.
گناه زنای محصنه، حق الله است و شخص زناکار، تنها باید بین خود و خدای خود،
حقیقتاً توبه کند و حتی حق افشای گناه خود را نزد همسر ندارد.
توضیحی در باره ی اقسام زنا:
زنا یعنی ارتباط نامشروع زن و مرد که دو حالت دارد: 1. زنای محصنه 2. زنای غیر محصنه
هر گاه یکی از طرفین خواه زن یا مرد یا هر دو انها، دارای همسر (متاهل
باشند)، این عمل نامشروع نسبت به او محصنه محسوب می شود و هر گاه یکی از
انها یا هر دو انها مجرد (فاقد همسر) باشند، نسبت به او غیر محصنه خواهد
بود.به عبارت دیگرمردی که زن دارد اگر با زن دیگری زنا کند و نیز زنی که
شوهر دارد با مرد دیگری زنا نماید آن را زنای محصنه گویند که در صورت فراهم
بودن شرایط آن بر آنها حد جاری می شود و حد آن رجم یعنی سنگسار کردن زانی و
زانیه است.
جوان مجرد که همسر ندارد خواه مرد باشد یا زن، اگر با دیگری زنا کند آن را زنای غیر محصنه گویند و حدش تازیانه است.
البته باید توجه داشت اگر مرد مجرد با زن شوهر دار زنا کند، حد زن رجم است
ولی حد مرد تازیانه است چون زنای در حق مرد، زنای غیرمحصنه است و نیز اگر
دختر مجردی با مردی که همسر دارد زنا کند، تنها مرد را سنگسار می کنند و بر
زن تازیانه می زنند.
احکامی که گفته شد مربوط به موقعیتی است که این جرم در دادگاه صالحه
اثبات و توسط فرد به آن اعتراف شود، در غیر این صورت توبه کافی است و در
صورت توبه واقعی عواقب اخروی آن مرتفع خواهد شد.
نکته ی قابل توجه این است که وقتی کسی گناهی مانند زنا به خصوص زنای محصنه
انجام می دهد از جمع مومنین خارج می شود و قرآن کریم او را کفو مشرکین و
زناکاران معرفی می نماید, اما این به این معنا نیست که اگر بخواهد برگردد
امکان آن نیست. در صورتی که توبه کند و به سوی خدا بازگردد, می تواند به
جمع مومنین وارد شود و توبه اش پذیرفته خواهد بود.
بنابراین اگر چه ممکن است شما به گناه کبیره ای آلوده شده اید، ولی به این
دلیل که کاملا پشیمان هستید و تصمیم قاطع به ترک چنین گناهانی دارید، از
توبه کنندگان واقعی محسوب می شوید و خداوند فرموده خود توبه کنندگان را
دوست دارد. «ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین». پس برای جبران، سعی
کنید تاریکی حاصل در قلب را با معنویت و انجام کارهای خوب پاک نمایید و هر
وقت یاد گناهان خود افتادید استغفار کنید و از خداوند بخشش بخواهید چرا که
خداوند مهربان و آمرزنده است.
پرسشگر گرامی
اصولا هر گناهی قابل توبه است و خداوند خود فرموده است: «ان الله یغفر
الذنوب جمیعا; خداوند همه گناهان را می آمرزد. در برخى موارد مانند غیبت و
تهمت طلب رضایت از غیبت شونده نیز در صورت امکان و نداشتن مفسده لازم است،
ولى در مورد گناهانى همچون زنا، پشیمانى واقعی، تصمیم بر عدم تکرار و طلب
مغفرت از خداوند براى توبه کافى است.
در آیه 70 سوره فرقان بیان شده است: «إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ
عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ
کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً؛ مگر کسانى که توبه کنند و ایمان آوردند و
عمل صالح انجام دهند که خداوند گناهان آنان را به حسنات تبدیل مىکند و
خداوند همواره آمرزنده و مهربان است».
قرآن مجید مىفرماید: «و هُو الّذِى یقْبل التّوبه عن عِبادِه» او کسی است
که توبه را از بندگان خود می پذیرد. (42: 25). و مىفرماید: «غافِرِ
الذّنْبِ وَ قابِلِ التَّوبِ» خدای متعال بخشنده گناهان و توبه پذیر است
(40: 3).
امام باقر علیه السلام به محمد بن مسلم چنین مىفرماید: وقتى که مؤمن توبه
مىکند، گناهان قبل از توبه‌اش بخشیده مىشود، پس او باید براى بعد از توبه
عمل کند. ولى آگاه باشید به خدا قسم این مزیت فقط براى اهل ایمان است.
ابو حامد غزالى در کتاب احیاء چنین مىگوید: اگر معنى قبول را فهمیده باشى
شک نخواهى داشت که هر توبه صحیحى پذیرفته و مقبول است. قرآن مجید
مىفرماید: وَ هُوَ الّذِىیَقْبَلُ التَّوبَةَ عَنْ عِبادِهِ 42: 25 احیاء
العلوم/ فصل پنجم
خداى رحمان و رحیم در قرآن مىفرماید: قُلْ یا عِبادِیَ اَلَّذِینَ
أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اَللَّهِ إِنَّ
اَللَّهَ یَغْفِرُ اَلذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ اَلْغَفُورُ
اَلرَّحِیمُ. وَ أَنِیبُوا إِلى رَبِّکُمْ وَ أَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ
أَنْ یَأْتِیَکُمُ اَلْعَذابُ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ، بگو اى بندگان من که
بر خود اسراف و ستم کردهاید از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان
را مىآمرزد. و به درگاه پروردگارتان باز گردید و در برابر او تسلیم شوید،
پیش از آنکه عذاب به سراغ شما آید سپس از سوى هیچکس یارى نشوید .
اگر به معناى کلماتى که در آیه آمده توجه کنیم لطف خدا را نسبت به بندگان
خواهیم فهمید. «تعبیر به یا عِبادِیَ (اى بندگان من) آغازگر لطفى است از
ناحیه خدا، و تعبیر به اسراف به جاى ظلم و جنایت نیز لطف دیگرى است، تعبیر
به عَلى أَنْفُسِهِمْ نشان مىدهد که گناهان آدمى همه به خود او باز
مىگردد، تعبیر به لا تقنطوا دلیل بر این است که گنهکاران نباید از لطف
الهى نومید گردند، تعبیر به من رحمة اللّه تاکید بیشترى بر خیر و محبت الهى
است و هنگامى که به جمله إِنَّ اَللَّهَ یَغْفِرُ اَلذُّنُوبَ مىرسد با
حرف تأکید آغاز شده و کلمه الذنوب با (الف و لام) جمع شده همه گناهان را
بدون استثناء در بر مىگیرد، بدین صورت است که سخن اوج مىگیرد و دریاى
رحمت الهی موّاج مىشود»، بنابراین انسان در تحت هر شرایط و موقعیتى که
باشد اگر به سوى خدا باز گردد (توبه کند) و تسلیم فرمانش باشد و از اوامر و
نواهى خداى سبحان تبعیت کند، خدا را توبهپذیر و مهربان و بنده نواز خواهد
یافت.
امام صادق علیه السّلام فرمود: گاهى انسان گناهى مىکند و خدا به خاطر آن
گناه او را به بهشت مىبرد. عرض شد: آیا خدا به خاطر گناه او را به بهشت
مىبرد؟ لو عملتم الخطایا حتى تبلغ السّماء ثمّ ندمتم لتاب اللّه علیکم.
فرمود: بله او گناهى مىکند، ولى همیشه از آن گناه بیمناک، و بر نفس خود
غضبناک است، خدا هم او را مىبخشد و داخل بهشت مىکند. ترجمهاخلاق ص :
برای پاک شدن و توبه از گناه زنا چه کار باید کرد ؟
اظهار پشیمانی در پیشگاه الهی دستور خاصی ندارد. مهم عزم بر ترک گناه و ندامت و پشیمانی درونی است .
زنا از گناهان کبیره و بزرگ است که در تمام ادیان الهی حرام اعلام شده و بر
انجام آن عذاب الهی وعده داده شده است. زناکار به عنوان شخص تجاوز گر از
حریم الهی معرفی شده است.
اما گناه هر چه بزرگ باشد ، باز به جهت بزرگی و عظمت رحمت و بخشش الهی ،
بخشیده خواهد شد. البته اگر توبه واقعی نماید و از صمیم قلب پشیمان بوده و
قصد انجام دوباره آن را نداشته باشد ، به خصوص اگر کسی به غفلت یا در اثر
فریب به این عمل زشت مبتلا شده باشد .
در هر حال انسان باید سعی کند که فریفته نشود و در دام فریب کار نیفتد . در
غیر این صورت او به اندازه همین غفلت مقصر خواهد بود ، اما این ها هیچ
کدام نباید موجب یأس و نا امیدی از رحمت خدا شود.
در قرآن کریم، پروردگار 91 بار به عنوان غفور (بسیار آمرزنده) و 5 بار به
عنوان غفار (بسیار بخشنده) یاد شده ، بیش از 80 بار از توبه و بازگشت به
سوی خدا و قبولی توبه، سخن به میان آمده است. همه این‌ها حکایت از دامنه
گسترده رحمت و مغفرت حق تعالی و قبولی توبه توبه کنندگان دارد. در آیه سوره
نساء می‌فرماید: «هر کسی کار بدی انجام داده یا به خود ستم روا داشته»
(اگر) از خداوند طلب آمرزش کند، خدا را آمرزنده و مهربان خواهد یافت».
یأس و نا امیدی از لطف و رحمت بی پایان و بی کرانه حق تعالی چرا؟این سخن
خدا است که به پیامبر فرمود: « از قول من به مردم بگو: ای بندگان من! ای
کسانی که (با بدی‌ها و گناهان) بر خود ستم روا داشتید، از رحمت خداوند
ناامید نشوید (و بدانید که در صورت توبه کردن) خدا همه گناهان را می‌آمرزد،
چه این که او بسیار آمرزنده و مهربان است».(1)
این آیه امید بخش‌ترین، آیات قرآن مجید برای گناهکاران است . در این آیه
خداوند با نهایت لطف و محبت ،آغوش رحمت خود را به روی همه باز کرده;
بنابراین با توبه ،خدا از انسان راضی و فرد در پیشگاه وی عزیز و محبوب
می‌گردد.
آنان که از روی عناد و لجاجت، عصیان با پروردگار هستی نکرده‌اند، یا بر آن
موضع نیستند، بلکه گناه آنان از روی جهل و سهو و پیروی هوای نفس و غلبه نفس
اماره و مقتضیات جوانی آنان بوده و سپس توبه حقیقی کرده‌اند، چرا مأیوس
شوند؟ یأس از رحمت الهی، از گناهان کبیره و در ردیف کفر قرار دارد! توبه
کننده، محبوب خداست. قرآن کریم فرموده: «"ان الله یحب التّوابین؛(2)
خداوند توبه کنندگان را دوست دارد».
لطف خدا به بنده آن قدر زیاد است که امام صادق (ع)فرمود: "خداوند به داود
نبی وحی کرد : بنده مؤمن من اگر مرتکب گناهی شد، ولی پشیمان گشت و توبه
نمود و در وقت یاد آوری آن گناه از من حیأ نمود ، علاوه بر این گناه او را
می‌آمرزم ،آن را به حسنه تبدیل می‌کنم و من خدای ارحم الراحمین هستم"(3)
توبه که به معنی پشیمانی واقعی از معصیت است ، موجب بخشش گناه شده و صفحه
قلب را از آلودگی پاک و تیرگی را مبدّل به روشنایی می سازد. گناه هر چه
باشد ، قابل توبه است و توبه از آن در درگاه الهی پذیرفته می شود ،به شرط
آن که توبه حقیقی باشد ؛یعنی انسان از عمق دل توبه کرده باشد. مکتب تربیتی
اسلام تمام آلودگان به گناه را دعوت می کند که برای اصلاح خویش و جبران
گذشته، از در توبه (که راه رحمت الهی است) وارد شوند و سعادت خود را باز
یابند.
امام زین العابدین(ع) در مناجات زیبای خود می فرماید: " معبود من ! کسی
هستی که به روی بندگانت دری به سوی عفو گشوده و نامش را توبه نهاده و
فرمودهای : باز گردید به سوی خدا و توبه کنید، توبه خالص. حال که این در
رحمت باز است ،عذر کسانی که از آن غافل شوند و توبه نکنند چیست؟".
توبه هرگاه واقعی باشد و از اعماق جان برخیزد و انسان از کرده خویش پشیمان
شود ،مقبول درگاه خدا می شود و آثار و برکات توبه نمایان می گردد. توبه کار
واقعی خود را از مجالس گناه دور می دارد و از عواملی که گناه را وسوسه و
تداعی می کند، برحذر می باشد .او خود را در پیشگاه خدا شرمنده می بیند و
همواره در صدد کسب رضای او می باشد. خداوند نه تنها توبه را می پذیرد، بلکه
توبه کار واقعی را دوست دارد. قبلا نیز اشاره شد : اظهار پشیمانی در
پیشگاه الهی دستور خاصی ندارد. مهم عزم بر ترک گناه و ندامت و پشیمانی
درونی است .
اسلام درهای توبه و استغفار و کفارات را به روی گناهکاران گشوده است. وقتی
با خدا خلوت کردی و به دعا و مناجات مشغول شدی، گناهان و معصیتهای گذشته
خود را به یاد آور . به زبان اعتراف و اقرار کن . از خدا عفو و مغفرت طلب
نما. امام باقر(ع) فرمود: "واللَّه ما ینجو من الذّنب ألاّ من أقربه؛(4)
سوگند به خدا! جز آن که به گناه اقرار کند، نجات نیافت"
قرآن مجید با بیان لطیف خود گناهکاران را به سوی خدا دعوت می‌کند . به آن
ها قول می‌دهد که می‌توانند خود را از زندگی گذشته به کلی جدا کنند و زندگی
نو را آغاز نمایند.(5)
این آیه نوید می‌دهد راه به روی همه باز است. جنایتکار معروف تاریخ اسلام و
قاتل حمزه سیدالشهدا هنگامی که می‌خواست مسلمان شود، می‌ترسید که توبه‌اش
پذیرفته نشود؛ زیرا گناه او بسیار سنگین بود. جمعی از مفسران می‌گویند:
دستور توبه، درهای رحمت الهی را به روی گشود.(6) بر این اساس در اسلام یأس
از رحمت الهی مردود اعلام شده و آن را از گناهان بزرگ شمرده‌اند.
قرآن مجید می‌فرماید: «ناامید از رحمت الهی نمی‌شود مگر کسی که کافر
است».(7) گناهکار هر قدر آلوده باشد، نباید خود را از فیض رحمت الهی ناامید
بداند. لقمان به فرزندش می‌گوید: «به خدا چنان امیدوار باش که اگر گناه جن
و انس را بیاوری، به تو رحم کند».(8)
بر اساس روایات، توبه آثار گناهان را محو می‌کند . در این صورت دغدغه‌ای
برای گناهکار باقی نمی‌ماند. امام باقر(ع)می فرماید: «التائب من الذنب کمن
لا ذنب له؛(9) کسی که از گناه توبه کند، مانند کسی است که گناه نکرده
باشد».
در صورت تحقق توبه از انسان شکی نیست که خداوند آن را می‌پذیرد. این بشارت
را خداوند در قرآن داده است: «هو الّذی یقبل التوبة عن عباده و یعفو عن
السیئات؛(10) خدا است که توبه بندگانش را می‌پذیرد و گناهان آنان را عفو
می‌نماید».
مناسب است کسی که میخواهد توبه کند دعاهای توبهای را که از ائمه معصومین
وارد شده است، به ویژه دعاهای صحیفه سجادیه، مخصوصاً دعای 31 و یا مناجات
خمسْ عشر، به خصوص مناجات تائبین را بخواند.
پی‌نوشت‌ها:
1. زمر (39) آیه 53.
2. بقره (2) آیه 222.
3.بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 6، ص 28.
4.نورالثقلین، ج 4، ص 157.
5. زمر (39) آیه 53
6. اقتباس از تفسیر نمونه، ج 19، ص 502
7. یوسف (12) آیه 87.
8. اصول کافی، ج 3، ص 109.
9. همان، ج 4، ص 168.
10. شورى (42) آیه 25.
http://www.pasokhgoo.ir/node/22054